به نام خدا
و دوباره عشق…

هیچ حرکتی شکل نمی گیرد مگر اینکه شور و عشقی در کار باشد و  هیچ انسجامی پایدار نمی ماند مگر اینکه همدلی و محبتی عاشقانه را در شروع شکل گیری خود به یادگار گذاشته باشد.  و بدین سان است که حرکتی به نام انجمن دندانپزشکان عمومی ایران با شور و شوق و عشق پایه ریزی گردید و انسجام خودش را با همدلی و محبتی وصف ناپذیر پی ریزی کرد و الان پس از سالها شاهد برگزاری مجلل و عظیم دوازدهمین کنگره انجمن، پس از یازده کنگره بسیار موفق و چندین دوره جامع علمی شامل زیبایی، ایمپلنت، اندو و … و  بازآموزی های متعددی که از شماره خارج است، می باشیم.
و بسیار مفتخرم که در این اقیانوس پرتلاطم شور و عشق، من نیز به عنوان موجی کوچک این همگرایی و برپایی را همراه هستم.
آشنایی با دانش پاتولوژی دهان و وقوف شناخت آثار و عوارض بیماری های بسیار گسترده بدن آدمی که در بسیاری از موارد، اولین نشانه های خود را در دهان آشکار می سازد، نه تنها اعتماد به نفس و قدرت انجام درمان های دندانپزشکی توسط یک دندانپزشک را تقویت می نماید، بلکه در بسیاری از موارد می تواند از آسیب های برگشت ناپذیر جانی و مالی برای بیمار جلوگیری نماید. کما اینکه همگی می دانیم که اولین تاول های بیماری پمفیگوس در دهان دیده شده و تشخیص صحیح و به موقع این تاول ها، و ارجاع بیمار به متخصص داخلی پزشکی بیمار را از مرگ حتمی نجات خواهد داد.
همچنین خونریزی های داخل سقف دهان (یعنی پتشی ها و اکی موزها) می تواند دندانپزشک را به تشخیص بیماری های بدخیم خونی راهنمایی نماید. همینطور مشاهده دقیق یک رادیوگرافی و ارزیابی وضعیت استخوانی بیمار می تواند بسیاری از ضایعات استخوانی و تومورهای بافت سخت را برای ما آشکار سازد.
به همین دلیل است که نه تنها درمان های مربوط به دندان ها جزء وظایف ماست بلکه پسوند پزشکی که به همراه دندان آورده می شود، خود بیانگر هزاران هزار بیماری است که در بافت نرم و سخت حفره دهان خود را نشان می دهند و این آگاهی و دانش منتقل نمی گردد جز همدلی و تلاش متخصصین مختلف و خصوصاً پاتولوژیست های دهان و همانطور که بزرگان دندانپزشکی هم مطرح کرده اند، رشته آسیب شناسی دهان فک و صورت در صورتی جذاب و مخاطب پسند است که همراه با کار های کلینیکی و درمان ها در هر رشته، کاربرد پاتولوژی نیز به وضوح به همکاران بسیار علاقه‌مند دندانپزشکمان نشان داده شود و در کنگره دوازدهم انجمن در دی ماه سال جاری (۱۳۹۶)، با همکاری تمامی همکاران متخصص در دیگر رشته ها بر این باوریم که نکات کلینیکی و کاربردی آسیب شناسی دهان را با زبان گوش نواز و شکافنده و  با کارشناسی و کاوش و به چالش کشیدن موضوعات مختلف برای مستمعین دندانپزشک از هر کنگره ای خوشایندتر نماییم. باشد که این تلاش ها باعث ارتقاء شناسایی بیماری های شایع سیستمیک باعوارض دهانی توسط دندانپزشکان گردیده و دریچه ای را برای معاینه دقیق بیماران توسط همکاران دندانپزشکان ایجاد نماید تا رهرو درمان های بهتر گردیم و فقط به درمان های دندانی مختلف بسنده نکنیم و ارزش دندان، پزشک بودنمان را نشان دهیم.
با سپاس