كاهش سن ابتلا به سرطان دهان طي ۱۵ سال اخير
شيوع سرطان دهان در مردان بالاي ۴۰ سال و در زنان بالاي ۳۵ سال
دكتر محمد مشرف دبير علمي يازدهمين كنگره انجمن دندانپزشكان عمومي ايران گفت : سن ابتلا به سرطان دهان طي ۱۵ سال اخير در دنيا و همچنين در ايران كاهش يافته است به طوري كه شيوع اين سرطان در مردان بالاي ۴۰ سال و در زنان به بالاي ۳۵ سال رسيده است.
وي افزود : سرطان دهان در تمام دنيا روبه افزايش است و علل مختلفي دارد. مشكل اصلي اين است كه در جوان ها اين سرطان زياد شده است. شايعترين سرطان دهان از بافت مخاط و پوشش مخاطي دهان ناشي مي شوند كه شبيه پوست است.
مشرف بيان كرد : در گذشته اين نوع سرطان بيشتر در افراد سالخورده ديده مي شد كه اكنون نيز همين طور است اما شيوع آن در جوانان نيز افزايش يافته است.
وي گفت : شايع ترين نوع سرطان دهان نيز سرطان زبان است كه بيشتر از كناره هاي زبان شروع مي شود.
مشرف افزود : بروز اين سرطان را به ويروس پاپيلوما مرتبط مي دانند. اين ويروس همان ويروسي است كه موجب سرطان دهانه رحم در زنان و زگيل هاي مختلف روي سر و صورت مي شود.
وي ادامه داد : برخي از انواع زگيل ها به دليل عوامل ژنتيكي به ضايعه سرطاني و بدخيم تبديل مي شوند بنابراين بيشترين ارتباط با سرطان در سن جواني مربوط به ويروس پاپيلوما است.
مشرف با اشاره به اينكه دلايل ازدياد اين ويروس بي بندوباري در روابط جنسي، اعتياد تزريقي، آلودگي هاي محيطي و كمبودهاي غذايي است ، افزود : حداقل بين ۴ تا ۸ جهش لازم است تا يك ويروس تبديل به ويروس سرطاني شود.
وي در خصوص علائم سرطان دهان گفت : هرگونه تغيير رنگ ، ايجاد لكه سفيد و قرمز كه با گازاستريل پاك نشوند و زبر شدن سطح مخاط دهان بيشترين نگراني را مي توانند در اين زمينه ايجاد كنند به خصوص اينكه اين تغيير رنگ در يك قسمت دهان باشد و همچنين ايجاد ضايعه برجسته و زخم در دهان مي تواند علامت سرطان دهان باشد.
متخصص بيماري هاي دهان و دندان در بخش ديگري از سخنان خود به شايعترين بيماري هاي
دنداني اشاره كرد و گفت : شايعترين ضايعات در استخوان و دندان ها گرانولوم هاي دنداني و كيست هاي انتهاي ريشه دندان هستند.
مشرف افزود : ضايعات عفوني در انتهاي ريشه در اثر پوسيدگي يا در پي ايجاد ضربه ايجاد مي شوند به اين صورت كه وارد شدن ضربه موجب مرگ عصب دندان مي شود و بعد طي پروسه اي به عفونت تبديل مي شود و بدن در مقابل آن عفونت اگر در وضعيت دفاعي مدام و مزمن قرار گرفت تبديل به ضايعه اي مي شود كه محدود است و در حول و حوش مركز انتهاي ريشه قرار دارد ولي استخوان را خراب مي كند به اين ضايعه كه شايعترين است گرانولوم دنداني گفته مي شود.
وي در خصوص درمان اين ضايعات توضيح داد : ممكن است با معالجه ريشه و حداكثر در برخي موارد با قطع انتهاي نوك ريشه بتوان آن دندان را نگه داشت . البته بستگي به اين دارد كه چقدر تاج دندان از بين رفته ، مقدار طول ريشه چقدر است و ساير فاكتورها كه دندانپزشكان ارزيابي مي كنند.
مشرف ادامه داد : معمولا اينها به نمونه برداري نمي رسند مگر در جريان درمان و به منظور تشخيص يا تكميل تشخيص نياز به تكه برداري از بافت نگهدارنده دندان باشد تا كيست دنداني تاييد شود كه معمولا اين كار صورت نمي گيرد .
وي گفت : در مواردي كه با معالجه ريشه دندان ضايعه اي كه در انتهاي ريشه تشكيل شده است ، درمان نشود، بايد نمونه اي از ضايعه به آزمايشگاه فرستاده شود.
مشرف افزود : به طور كلي علت بروز اين گرانولوم ها پوسيدگي و ضربه است و افرادي كه در معرض ضربه و پوسيدگي دنداني هستند بيشتر در معرض اين بيماري قرار دارند.